The real Australian life
Door: sjuulvanacker
Blijf op de hoogte en volg Sjuul
21 April 2012 | Australië, Taroom
Hoi lieve allemaal,
Ik wil jullie weer bedanken voor al jullie reacties, jullie zijn trouwe volgers, haha. Gieneke (en mama), speciaal voor jou weer een blog! Het is inmiddes twee weken geleden en er is veel gebeurd. We hebben Toowoomba en Peter en Ineke verlaten en we zitten nu op een farm in Taroom. In totaal zijn we ongeveer 10 dagen bij Peter en Ineke gebleven en we mochten daar verblijven in ruil voor wat klusjes. Nu gingen we helpen op een farm om wat geld te sparen. Het werken zou vooral verven en de dieren verzorgen inhouden. Ook was het een 'must' dat we konden paardrijden, omdat we ook vee gingen drijven. We hadden er veel zin in, ook al wisten we niet wat we konden verwachten. Nou, we zijn er nu dus en er is veel te vertellen! Maar eerst vertel ik nog over ons verblijf bij Peter en Ineke.
Waar was ik gebleven? O ja, donderdag de vijfde. 's Morgens hebben we klusjes voor Peters airconditioning bedrijfje gedaan en 's middags zijn we weer gezellig met Ineke naar de stad gegaan. We hebben deze dagen ook wat dingen gekocht voor onze trip met het busje, maar we konden gelukkig heel veel lenen van Peter en Ineke! Het was erg gezellig om daar mee bezig te zijn. Dat vond Ineke ook, ze dacht steeds heel goed mee en kwam met goede ideeën. Steeds als we met z'n drietjes op pad gingen, kochten we een lekkere Latte koffie om die op de hand op te drinken.
Sanne en ik komen trouwens een maand eerder naar huis. Sanne had zo'n erge heimwee dat ze vijf maanden niet vol ging houden. Maar nu gaan we allebei nog met pap en mam op vakantie. Ik ga (en Lars gaat mee) lekker nog ongeveer twee weken mee naar Blanes. Dit is omdat ik één dag voordat pap en mam gaan terugkom. 30 juni zijn we back in the Netherlands en 1 juli ben ik er weer weg.
De volgende dag zijn we met Peter en Ineke naar het regenwoud in de buurt gegaan. We hebben daar lekker gewandeld en het was prachtig. Ik vind het zo lief van ze dat ze ons zo op 'sleeptouw' namen.
Zaterdag was de dutch poffertjes and the twisted potatoes day. Om half 5 zijn we opgestaan om naar Warwick te rijden. Het was op een easter feest en er stonden allemaal andere tentjes waar je dingen kon kopen. Het leuke was, was dat we bijna geen concurrentie hadden en daardoor was het lekker druk! Ik deed de poffertjes met Ineke, Sanne de twisted potatoes met Peter. Sanne en ik vonden het een erg gezellige dag! En gelukkig waren Peter en Ineke tevreden met ons :-)
Zondag de achtste was het Pasen! En om dat te vieren, hebben Sanne en ik de hele dag films gekeken. Maandags was het nog steeds Pasen, dus hebben we weer films gekeken (genant nu we hier zijn, ik weet het).
Helaas moesten we al bijna afscheid gaan nemen van ons heerlijke huisje. Woensdag was onze laatste 'volle' dag in Toowoomba. Donderdag gingen we namelijk op naar ons volgende avontuur, een farm ergens 1 uur van Toowoomba vandaan, in alle richtingen. We hadden geen idee waar het was, zelfs niet dat het i.p.v. 1 uur 4 uur van Toowoomba vandaan was. We zouden namelijk worden opgehaald door Terri, de boerin.
We hebben Ineke voor de laatste keer in de tuin geholpen en daarna gingen we natuurlijk met Ineke boodschappen enzo doen. Eigenlijk hadden we gehoopt dat Ineke niks nodig had uit de stad, want Sanne en ik wilden iets voor ze kopen om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons hebben gedaan. Het werd een lunchbon bedachten we, maar dat ging natuurlijk niet als Ineke erbij was. We zijn 's avonds daarom met een smoes met z'n tweeën naar de stad gereden. Helaas waren de lunchrooms al dicht tegen die tijd. Op de weg terug zijn we nogal verdwaald, maar uiteindelijk kwamen we aan bij de K-mart. We gingen daar een bedankkaart kopen om daar dan 50 dollar in te doen voor een lunch. Ze waren er heel blij mee. Dit ging onze laatste nacht in dit fijne huis met die lieve mensen worden.
De volgende dag werden we opgehaald. Terri kwam aan met een grote witte jeep en een grote paardentrailer erachter. Terri was heel anders dan Ineke, dat kon je meteen zien. Ze was een stoere en nuchtere boerin en best zakelijk, maar wel aardig hoor. Ineke daarentegen is heel lief en bezorgd en een kletskous. Peter was ook bezorgd geweest over waar we terecht zouden komen, maar we hebben hem helaas niet meer gezien, hij was aan het werk.
We hebben in totaal ongeveer 7 uur over de weg van Toowoomba naar Taroom gedaan. We moesten nog naar een aantal groothandels om spullen voor de renovatie van het huis te kopen. We hebben onderweg lekker fastfood gegeten en Terri heeft voor ons allebei een cap gekocht.
Na uren rijden kwamen we aan in dit gat, Taroom. We reden daarna nog ongeveer 10minuten totdat Terri zei, vanaf hier is het ons property (landgoed). Serieus, we moesten nog een paar minuten rijden tot het huis! Het landgoed is 2500 hectare, dat is echt super groot, maar voor Australië normaal. Ze hebben zelfs een berg op hun landgoed, de grootste en hoogste van de omgeving! Helaas konden we er toen niet zoveel van zien want het was al donker. Toen we het huis en de keet (waar wij slapen met Scott, de zoon) zagen schrokken we wel. Ik wist wel dat het gerenoveerd werd en dat het niet zo luxe zou zijn, maar dat er maar één deur in het hele huis zat (bij de wc) en dat het huis geen ramen heeft niet. Verder is het gewoon een zooitje in en om het huis omdat er wordt verbouwd, maar dat is niet erg. Het feit dat ons bed fijn is en dat we goede dekens hebben maakt een hoop goed! Door het raam bij het bed boven ons hoofd kunnen we de sterren zien, echt heel erg mooi! Een sterrenhemel als hier kun je nergens anders vinden. De eerste nacht hier was niet zo geweldig. De deur kraakte, Scott hoestte en we werden 's morgens al vroeg geirriteerd door een vogel die steeds tegen ons raam aan vloog.
De eerste dag hier op de farm werden we verwend, we mochten tot 9 uur uitslapen! We gingen verven en Terri gaf ons werkkleren. Nou, die hebben we ook zeker nodig, aan het eind van de dag zitten we onder de oliespetters die er dus alleen met terpetine af gaan. Zo heb ik twee dagen met een vlek boven mijn wenkbrauw rondgelopen... De werkkleren zijn wel veel te groot, voornamelijk oude kleren van Scott (hij is trouwens 19). We lopen dus rond met een te grote spijkerbroek, een oversized blouse, wandelschoenen en rond middagtijd nog een hoed erbij (nee, dat is niet zo'n mooie stoere cowboyhoed). Dit was onze eerste ochtend dus Terri liet ons zien hoe alles moest. We moeten namelijk elke morgen hetzelfde doen. We moeten de vijf paarden voeren en dan laten we de honden los. Ze hebben 6 honden, allemaal Border Collies en die zijn er voornamelijk om vee te drijven als dat nodig is, normaal zijn paarden alleen genoeg. Er zijn ook twee puppy's, Snowy en Jess, die zijn zó lief! Snowy is heel ondeugend en Jess is vooral schattig. Als we dit hebben gedaan moeten we met de jeep naar een stuk verderop rijden om daar de veulens te voeren. Er staan ook een paar merries en die hoeven we alleen hooi te geven. Dit is echt zo leuk om te doen, heel bijzonder vind ik het nog steeds elke ochtend. Als we dit gedaan hebben, hebben we honger en gaan we ontbijten op de veranda. Het uitzicht during breakfast is onbetaalbaar.
Na het ontbijt begint de 'ellende' en gaan we verven, uren lang. Kay is de bouwvakker hier en een beetje manusje van alles, hij doet zowat de hele renovatie en werkt hier al maanden. Hij liet ons zien hoe we de houten planken moesten inoliën/verven. Hij is super aardig en komt van oorsprong uit Duitsland.
We hebben nu al een paar dagen achter elkaar staan verven en gelukkig wordt de stapel kleiner, maar we zijn misschien net op de helft...
Vrijdagavond gingen we met pa, ma en Scott bij de plaatselijke pub eten en daarna wat drinken. Toen we de pub binnenkwamen was er echt een soort van filmmoment. Het lawaai verstomde een beetje en iedereen keek naar Sanne en mij, zo klein is het dorp hier haha. Er was die avond een soort van lotto dus het was voor Taroom's doen heel druk. We hebben paar biertjes gedronken en om 21.00uur hadden we het wel gehad en gingen we met Terri en haar man (die wij bijna nooit zien omdat ie vaak weken in de mijnen is) naar huis. Scott zou later terug rijden, ook al had ie heel wat rum-cola op. Er wordt hier in de dorpen veel dronken gereden, dat schijnt heel normaal te zijn.
Zaterdag moesten we alles voor de eerste keer alleen doen. Ook met zijn tweeën met de jeep naar de veulens dus. Ik vond het best stoer zo met zijn tweetjes in een dikke jeep over ruig terrein om paarden te gaan voeren. Na het ontbijt gingen we weer verven tot een uur of 3. Toen nam Terri ons mee naar een training van Polo Cross (met paarden). Het was heel leuk om te zien. De paarden waren super behendig en snel in de benen. Het zag er moeilijk uit en soms ging het echt hard tegen hard en dat terwijl de ruiters maar één hand hebben om te sturen. Met een biertje stonden we op het veld gezellig te kijken.
Zondag was een hele leuke en relaxte dag! 's Morgens moesten we natuurlijk de dieren doen en daarna nog wat planken sjouwen. Rond 12 uur waren we klaar. We gingen zwemmen met Scott en zijn vrienden ergens in een meer in de buurt. Met een koelbox vol drankjes gingen we op weg. Eenmaal daar aangekomen bleek dat één van zijn vrienden een speedboat had waarmee we het water op gingen! Cool! Toen gingen wij met Scott, 2 vrienden en de 'eigenaar', ook en vriend, op de speedboat. Sanne en ik waren helemaal excited, want als we durfden mochten we op de band achter de boot! Het was super gezellig op de boot en er zat een flinke stereo-installatie in dus de muziek stond aan! We hadden genoeg moed verzameld en gingen in de band. Het ging echt heel hard en lomp. Sanne ging eerst. Ik heb ontzettend gelachen! Het was zo'n grappig gezicht met die benen in de lucht en zo over het water stuiterend. Daarna was ik aan de beurt. Je werd er soms echt hard uit gelanceerd. De volgende dag hadden we allebei flinke nek- en schouderpijn en was ik een paar schaafwonden en blauwe plekken rijker.
I.p.v. naar het huis te rijden, reed Scott door. Naar hun berg, want daar waren wij nog niet geweest. De zon begon al een beetje te zakken en dat was heel mooi. Met de jeep zijn we naar boven gereden. Het was een wild pad vo met gaten, hobbels, bochten en het was helemaal begroeid! Met de 4 wheel drive ging het wel, maar zelfs die had het soms moeilijk. We stopten ergens waar we een geweldig uitzicht hadden. “This is the real Australia”, zei Scott. Daar had ie gelijk in.
De volgende dag was een zware dag. Om 6 uur ging de wekker. We hebben van half 8 tot 3 staan verven! Ik was er helemaal klaar mee, vooral omdat we niet zoveel betaald krijgen. We waren echter nog niet klaar, of we ook het gras nog konden maaien. De zitmaaier stond voor onze neus, maar die was niet aan ons besteed. Uiteindelijk waren we rond half 5 klaar. Dit werd goedgemaakt doordat we eindelijk gingen paardrijden 's avonds! Het was even wennen, ook omdat het hier allemaal anders is, maar het ging goed! Ik vond het geweldig! Helaas werd het al donker dus konden we niet zo lang.
Dinsdag hebben we weer lang geverfd. Rond een uurtje of 5 gingen we weer rijden. Terri nam ons mee een stuk de wei in en we gingen een stukje de berg op. Op een gegeven moment reden we tussen de koeien en hadden we een prachtig uitzicht, de lucht kleurde super mooi, kortom het was echt idyllisch.
Woensdag was niet zo'n bijzondere dag. We hebben geschilderd en boodschappen gedaan en we hebben ook gekookt voor Terri en Scott. Hoewel er 's middags wel iets gebeurd is. De planken die we moeten verven liggen onder zwart plastic. Ineens zag ik onder het plastic een bobbel naar beneden gedaan en hoorde daarna wat geschuif op de grond. Sanne dacht dat het de wind was. Totdat ze ineens een slang zag! Kay werd gehaald en hij nam meteen een schop mee. Hij zocht de slang en waarschuwde ons voor de bruine slang. Dat is een van de dodelijkste slangen van Australië (en dus de wereld). Die schijnen hier namelijk veel te zitten. Kay kon hem niet vinden, waar wij niet zo blij mee waren aangezien die stapel planken tegen onze keet aan ligt. “You're okay, you just have to keep the door closed.” Onze deur kan niet dicht.
Wauw, donderdag was een vette en bizarre dag! Op het andere landgoed, ze hebben er 2, hebben we vee gedreven!! Met z'n drieën, Terri, Sanne en ik. De kalfjes, of eigenlijk weeners, de wat oudere kalven, moesten gelabeld, gebrandmerkt, gevaccineerd en gecastreerd worden. Daarvoor moesten we de hele kudde naar die plaats drijven en daar werden ze van elkaar gescheiden. Ik vond het vreselijk om te weten wat ze te wachten stond. Maar het drijven was ge-wel-dig. Het duurde anderhalf uur ongeveer. Het voelde zo stoer en zo bijzonder, ook al was er niet zoveel actie als in de film. Je moest echt zorgen dat je achter de cattle bleef zoadat ze niet uit elkaar gingen. Ik was niet bang, maar genoot vooral. Dit is écht once in a life time. Het ging één keer een beetje mis, de koeien gingen uit elkaar een heel stuk verderop en Terri was nergens te bekennen. Dus ik spoorde Apollo aan en i.p.v. te draven, begon ie te galloperen, dat drijven zit echt in 'm. Het ging heel hard en de grond is hier allesbehalve vlak en op een gegeven moment moest ik hem omdraaien omdat hij niet stopte. Ik vond dat wel heel leuk, haha! Uiteindelijk waren alle koeien binnen de hekken.
Terri ging twee weggerende stieren vangen en wij bleven achter met Scott en Graham die de kalven gingen 'helpen'. We hoefden er niet bij te zijn of te helpen als we dat niet wilden had Terri gezegd. Maar het liep nou eenmaal zo dat wij er uiteindelijk naast stonden en de oorclips in de tangen vastmaakten. De kalven werden eerst gescheiden van hun moeders en de anderen. Dit gaf al zo'n paniek en lawaai dat ik er al verdrietig van werd. De kalven waren nu al doodsbang en ze hadden nog niet eens een idee van wat ze stond te wachten. Ze werden zo lomp behandeld, echt heel zielig. Ze werden een gang in gedreven, en werden daarna één voor één in een soort van kooi 'gedaan' waar de ellende gebeurde. Het was zo zielig en barbaars. De kalven sprongen alle kanten op, over elkaar heen en probeerden door de spijlen te ontsnappen. Het lawaai wat al die koeien (150) bij elkaar maakten was vreselijk. In die kooi werd hun hoofd met geweld vastgezet en de deur achter hen werd meteen dicht gesmeten. Dan werd het kalf 'gelabeld', gevaccineerd, gebrandmerkt en als het een stier was ook gecastreerd. Ze hadden zo'n pijn en ze waren zo ontzettend bang. Ze werden helemaal wild maar konden geen kant op. Ik voelde me super schuldig en ging bij elk kalf zitten praten, stom, ik weet het, en waarschijnlijk hielp het niets, maar dit was voor mijn gevoel beter dan maar gewoon staan kijken. Het brandmerken veroorzaakte volgens mij de meeste pijn. Ik zal die geur ook nooit vergeten. Ik heb twee keer gehuild en dat is voor mijn doen heel 'goed'. Op een gegeven moment braken twee kalven het hek open. Sanne en ik zagen onze kans schoon om te stoppen en gingen er achteraan. Ik had meer dan genoeg gezien, ook al hebben we daar maar een half uur gestaan.
Hoe afschuwelijk het ook was, ik heb er geen spijt van dat ik erbij was. Het is 'goed' om dit een keer mee te maken, want het hoort er echt bij voor heel veel mensen (sorry Marleen!)
Gister zijn we om 6 uur opgestaan om de kudde te drijven naar een andere, frisse wei. Maar eerst moesten we de twee ontsnapte kalven gaan vinden. Ze stonden verstopt ergens onder een paar bomen en we hebben ze naar de kudde en hun moeders gedreven. Toen ze hun moeder weer vonden gaf me dat zo'n goed gevoel. Het was zo bijzonder, ze stonden helemaal bij elkaar te neuzen en je zag gewoon dat ze blij waren. Daarna gingen we dus deze grote kudde drijven. Het was heel leuk om te doen! Het was best een eindje weg en de koeien waren niet zo braaf als de vorige dag.
Rond 1 uur waren we weer thuis en hadden Sanne en ik de rest van de dag vrij! Terri ging gister naar Chinchilla, waar haar man in de mijnen werkt, Scott ging naar Brisbane om vrienden op te zoeken. Dat betekent dus dat wij het rijk
(letterlijk het rijk) voor onszelf hadden. We hebben lekker gechillt en genoten van de rust. Ze had ook nog een briefje met het alarmnummer achtergelaten voor het geval dat.
Het alarmnummer hebben we gelukkig kunnen laten voor wat het was. Terri kwam vanmiddag om kwart voor drie pas thuis. Ik heb lekker tot negen uur uitgeslapen. Daarna hebben we de dieren gedaan. Vanmiddag hebben we heerlijk met onze e-readers in de zon zitten lezen.
Morgen is het zondag en ik ben benieuwd of het voor ons ook echt een zondag wordt. Waarschijnlijk niet haha, omdat we vandaag al een rustdag hebben.
Zoals het er naar uitziet, blijven we hier nog iets minder dan twee weken. Dan rijden we met Terri terug naar Toowoomba naar Peter en Ineke. Daar blijven we nog gezellig een nachtje slapen om de volgende dag te beginnen aan onze roadtrip! Maar eerst gaan we hier nog vanalles beleven!
Ik wil jullie weer bedanken voor al jullie reacties, jullie zijn trouwe volgers, haha. Gieneke (en mama), speciaal voor jou weer een blog! Het is inmiddes twee weken geleden en er is veel gebeurd. We hebben Toowoomba en Peter en Ineke verlaten en we zitten nu op een farm in Taroom. In totaal zijn we ongeveer 10 dagen bij Peter en Ineke gebleven en we mochten daar verblijven in ruil voor wat klusjes. Nu gingen we helpen op een farm om wat geld te sparen. Het werken zou vooral verven en de dieren verzorgen inhouden. Ook was het een 'must' dat we konden paardrijden, omdat we ook vee gingen drijven. We hadden er veel zin in, ook al wisten we niet wat we konden verwachten. Nou, we zijn er nu dus en er is veel te vertellen! Maar eerst vertel ik nog over ons verblijf bij Peter en Ineke.
Waar was ik gebleven? O ja, donderdag de vijfde. 's Morgens hebben we klusjes voor Peters airconditioning bedrijfje gedaan en 's middags zijn we weer gezellig met Ineke naar de stad gegaan. We hebben deze dagen ook wat dingen gekocht voor onze trip met het busje, maar we konden gelukkig heel veel lenen van Peter en Ineke! Het was erg gezellig om daar mee bezig te zijn. Dat vond Ineke ook, ze dacht steeds heel goed mee en kwam met goede ideeën. Steeds als we met z'n drietjes op pad gingen, kochten we een lekkere Latte koffie om die op de hand op te drinken.
Sanne en ik komen trouwens een maand eerder naar huis. Sanne had zo'n erge heimwee dat ze vijf maanden niet vol ging houden. Maar nu gaan we allebei nog met pap en mam op vakantie. Ik ga (en Lars gaat mee) lekker nog ongeveer twee weken mee naar Blanes. Dit is omdat ik één dag voordat pap en mam gaan terugkom. 30 juni zijn we back in the Netherlands en 1 juli ben ik er weer weg.
De volgende dag zijn we met Peter en Ineke naar het regenwoud in de buurt gegaan. We hebben daar lekker gewandeld en het was prachtig. Ik vind het zo lief van ze dat ze ons zo op 'sleeptouw' namen.
Zaterdag was de dutch poffertjes and the twisted potatoes day. Om half 5 zijn we opgestaan om naar Warwick te rijden. Het was op een easter feest en er stonden allemaal andere tentjes waar je dingen kon kopen. Het leuke was, was dat we bijna geen concurrentie hadden en daardoor was het lekker druk! Ik deed de poffertjes met Ineke, Sanne de twisted potatoes met Peter. Sanne en ik vonden het een erg gezellige dag! En gelukkig waren Peter en Ineke tevreden met ons :-)
Zondag de achtste was het Pasen! En om dat te vieren, hebben Sanne en ik de hele dag films gekeken. Maandags was het nog steeds Pasen, dus hebben we weer films gekeken (genant nu we hier zijn, ik weet het).
Helaas moesten we al bijna afscheid gaan nemen van ons heerlijke huisje. Woensdag was onze laatste 'volle' dag in Toowoomba. Donderdag gingen we namelijk op naar ons volgende avontuur, een farm ergens 1 uur van Toowoomba vandaan, in alle richtingen. We hadden geen idee waar het was, zelfs niet dat het i.p.v. 1 uur 4 uur van Toowoomba vandaan was. We zouden namelijk worden opgehaald door Terri, de boerin.
We hebben Ineke voor de laatste keer in de tuin geholpen en daarna gingen we natuurlijk met Ineke boodschappen enzo doen. Eigenlijk hadden we gehoopt dat Ineke niks nodig had uit de stad, want Sanne en ik wilden iets voor ze kopen om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons hebben gedaan. Het werd een lunchbon bedachten we, maar dat ging natuurlijk niet als Ineke erbij was. We zijn 's avonds daarom met een smoes met z'n tweeën naar de stad gereden. Helaas waren de lunchrooms al dicht tegen die tijd. Op de weg terug zijn we nogal verdwaald, maar uiteindelijk kwamen we aan bij de K-mart. We gingen daar een bedankkaart kopen om daar dan 50 dollar in te doen voor een lunch. Ze waren er heel blij mee. Dit ging onze laatste nacht in dit fijne huis met die lieve mensen worden.
De volgende dag werden we opgehaald. Terri kwam aan met een grote witte jeep en een grote paardentrailer erachter. Terri was heel anders dan Ineke, dat kon je meteen zien. Ze was een stoere en nuchtere boerin en best zakelijk, maar wel aardig hoor. Ineke daarentegen is heel lief en bezorgd en een kletskous. Peter was ook bezorgd geweest over waar we terecht zouden komen, maar we hebben hem helaas niet meer gezien, hij was aan het werk.
We hebben in totaal ongeveer 7 uur over de weg van Toowoomba naar Taroom gedaan. We moesten nog naar een aantal groothandels om spullen voor de renovatie van het huis te kopen. We hebben onderweg lekker fastfood gegeten en Terri heeft voor ons allebei een cap gekocht.
Na uren rijden kwamen we aan in dit gat, Taroom. We reden daarna nog ongeveer 10minuten totdat Terri zei, vanaf hier is het ons property (landgoed). Serieus, we moesten nog een paar minuten rijden tot het huis! Het landgoed is 2500 hectare, dat is echt super groot, maar voor Australië normaal. Ze hebben zelfs een berg op hun landgoed, de grootste en hoogste van de omgeving! Helaas konden we er toen niet zoveel van zien want het was al donker. Toen we het huis en de keet (waar wij slapen met Scott, de zoon) zagen schrokken we wel. Ik wist wel dat het gerenoveerd werd en dat het niet zo luxe zou zijn, maar dat er maar één deur in het hele huis zat (bij de wc) en dat het huis geen ramen heeft niet. Verder is het gewoon een zooitje in en om het huis omdat er wordt verbouwd, maar dat is niet erg. Het feit dat ons bed fijn is en dat we goede dekens hebben maakt een hoop goed! Door het raam bij het bed boven ons hoofd kunnen we de sterren zien, echt heel erg mooi! Een sterrenhemel als hier kun je nergens anders vinden. De eerste nacht hier was niet zo geweldig. De deur kraakte, Scott hoestte en we werden 's morgens al vroeg geirriteerd door een vogel die steeds tegen ons raam aan vloog.
De eerste dag hier op de farm werden we verwend, we mochten tot 9 uur uitslapen! We gingen verven en Terri gaf ons werkkleren. Nou, die hebben we ook zeker nodig, aan het eind van de dag zitten we onder de oliespetters die er dus alleen met terpetine af gaan. Zo heb ik twee dagen met een vlek boven mijn wenkbrauw rondgelopen... De werkkleren zijn wel veel te groot, voornamelijk oude kleren van Scott (hij is trouwens 19). We lopen dus rond met een te grote spijkerbroek, een oversized blouse, wandelschoenen en rond middagtijd nog een hoed erbij (nee, dat is niet zo'n mooie stoere cowboyhoed). Dit was onze eerste ochtend dus Terri liet ons zien hoe alles moest. We moeten namelijk elke morgen hetzelfde doen. We moeten de vijf paarden voeren en dan laten we de honden los. Ze hebben 6 honden, allemaal Border Collies en die zijn er voornamelijk om vee te drijven als dat nodig is, normaal zijn paarden alleen genoeg. Er zijn ook twee puppy's, Snowy en Jess, die zijn zó lief! Snowy is heel ondeugend en Jess is vooral schattig. Als we dit hebben gedaan moeten we met de jeep naar een stuk verderop rijden om daar de veulens te voeren. Er staan ook een paar merries en die hoeven we alleen hooi te geven. Dit is echt zo leuk om te doen, heel bijzonder vind ik het nog steeds elke ochtend. Als we dit gedaan hebben, hebben we honger en gaan we ontbijten op de veranda. Het uitzicht during breakfast is onbetaalbaar.
Na het ontbijt begint de 'ellende' en gaan we verven, uren lang. Kay is de bouwvakker hier en een beetje manusje van alles, hij doet zowat de hele renovatie en werkt hier al maanden. Hij liet ons zien hoe we de houten planken moesten inoliën/verven. Hij is super aardig en komt van oorsprong uit Duitsland.
We hebben nu al een paar dagen achter elkaar staan verven en gelukkig wordt de stapel kleiner, maar we zijn misschien net op de helft...
Vrijdagavond gingen we met pa, ma en Scott bij de plaatselijke pub eten en daarna wat drinken. Toen we de pub binnenkwamen was er echt een soort van filmmoment. Het lawaai verstomde een beetje en iedereen keek naar Sanne en mij, zo klein is het dorp hier haha. Er was die avond een soort van lotto dus het was voor Taroom's doen heel druk. We hebben paar biertjes gedronken en om 21.00uur hadden we het wel gehad en gingen we met Terri en haar man (die wij bijna nooit zien omdat ie vaak weken in de mijnen is) naar huis. Scott zou later terug rijden, ook al had ie heel wat rum-cola op. Er wordt hier in de dorpen veel dronken gereden, dat schijnt heel normaal te zijn.
Zaterdag moesten we alles voor de eerste keer alleen doen. Ook met zijn tweeën met de jeep naar de veulens dus. Ik vond het best stoer zo met zijn tweetjes in een dikke jeep over ruig terrein om paarden te gaan voeren. Na het ontbijt gingen we weer verven tot een uur of 3. Toen nam Terri ons mee naar een training van Polo Cross (met paarden). Het was heel leuk om te zien. De paarden waren super behendig en snel in de benen. Het zag er moeilijk uit en soms ging het echt hard tegen hard en dat terwijl de ruiters maar één hand hebben om te sturen. Met een biertje stonden we op het veld gezellig te kijken.
Zondag was een hele leuke en relaxte dag! 's Morgens moesten we natuurlijk de dieren doen en daarna nog wat planken sjouwen. Rond 12 uur waren we klaar. We gingen zwemmen met Scott en zijn vrienden ergens in een meer in de buurt. Met een koelbox vol drankjes gingen we op weg. Eenmaal daar aangekomen bleek dat één van zijn vrienden een speedboat had waarmee we het water op gingen! Cool! Toen gingen wij met Scott, 2 vrienden en de 'eigenaar', ook en vriend, op de speedboat. Sanne en ik waren helemaal excited, want als we durfden mochten we op de band achter de boot! Het was super gezellig op de boot en er zat een flinke stereo-installatie in dus de muziek stond aan! We hadden genoeg moed verzameld en gingen in de band. Het ging echt heel hard en lomp. Sanne ging eerst. Ik heb ontzettend gelachen! Het was zo'n grappig gezicht met die benen in de lucht en zo over het water stuiterend. Daarna was ik aan de beurt. Je werd er soms echt hard uit gelanceerd. De volgende dag hadden we allebei flinke nek- en schouderpijn en was ik een paar schaafwonden en blauwe plekken rijker.
I.p.v. naar het huis te rijden, reed Scott door. Naar hun berg, want daar waren wij nog niet geweest. De zon begon al een beetje te zakken en dat was heel mooi. Met de jeep zijn we naar boven gereden. Het was een wild pad vo met gaten, hobbels, bochten en het was helemaal begroeid! Met de 4 wheel drive ging het wel, maar zelfs die had het soms moeilijk. We stopten ergens waar we een geweldig uitzicht hadden. “This is the real Australia”, zei Scott. Daar had ie gelijk in.
De volgende dag was een zware dag. Om 6 uur ging de wekker. We hebben van half 8 tot 3 staan verven! Ik was er helemaal klaar mee, vooral omdat we niet zoveel betaald krijgen. We waren echter nog niet klaar, of we ook het gras nog konden maaien. De zitmaaier stond voor onze neus, maar die was niet aan ons besteed. Uiteindelijk waren we rond half 5 klaar. Dit werd goedgemaakt doordat we eindelijk gingen paardrijden 's avonds! Het was even wennen, ook omdat het hier allemaal anders is, maar het ging goed! Ik vond het geweldig! Helaas werd het al donker dus konden we niet zo lang.
Dinsdag hebben we weer lang geverfd. Rond een uurtje of 5 gingen we weer rijden. Terri nam ons mee een stuk de wei in en we gingen een stukje de berg op. Op een gegeven moment reden we tussen de koeien en hadden we een prachtig uitzicht, de lucht kleurde super mooi, kortom het was echt idyllisch.
Woensdag was niet zo'n bijzondere dag. We hebben geschilderd en boodschappen gedaan en we hebben ook gekookt voor Terri en Scott. Hoewel er 's middags wel iets gebeurd is. De planken die we moeten verven liggen onder zwart plastic. Ineens zag ik onder het plastic een bobbel naar beneden gedaan en hoorde daarna wat geschuif op de grond. Sanne dacht dat het de wind was. Totdat ze ineens een slang zag! Kay werd gehaald en hij nam meteen een schop mee. Hij zocht de slang en waarschuwde ons voor de bruine slang. Dat is een van de dodelijkste slangen van Australië (en dus de wereld). Die schijnen hier namelijk veel te zitten. Kay kon hem niet vinden, waar wij niet zo blij mee waren aangezien die stapel planken tegen onze keet aan ligt. “You're okay, you just have to keep the door closed.” Onze deur kan niet dicht.
Wauw, donderdag was een vette en bizarre dag! Op het andere landgoed, ze hebben er 2, hebben we vee gedreven!! Met z'n drieën, Terri, Sanne en ik. De kalfjes, of eigenlijk weeners, de wat oudere kalven, moesten gelabeld, gebrandmerkt, gevaccineerd en gecastreerd worden. Daarvoor moesten we de hele kudde naar die plaats drijven en daar werden ze van elkaar gescheiden. Ik vond het vreselijk om te weten wat ze te wachten stond. Maar het drijven was ge-wel-dig. Het duurde anderhalf uur ongeveer. Het voelde zo stoer en zo bijzonder, ook al was er niet zoveel actie als in de film. Je moest echt zorgen dat je achter de cattle bleef zoadat ze niet uit elkaar gingen. Ik was niet bang, maar genoot vooral. Dit is écht once in a life time. Het ging één keer een beetje mis, de koeien gingen uit elkaar een heel stuk verderop en Terri was nergens te bekennen. Dus ik spoorde Apollo aan en i.p.v. te draven, begon ie te galloperen, dat drijven zit echt in 'm. Het ging heel hard en de grond is hier allesbehalve vlak en op een gegeven moment moest ik hem omdraaien omdat hij niet stopte. Ik vond dat wel heel leuk, haha! Uiteindelijk waren alle koeien binnen de hekken.
Terri ging twee weggerende stieren vangen en wij bleven achter met Scott en Graham die de kalven gingen 'helpen'. We hoefden er niet bij te zijn of te helpen als we dat niet wilden had Terri gezegd. Maar het liep nou eenmaal zo dat wij er uiteindelijk naast stonden en de oorclips in de tangen vastmaakten. De kalven werden eerst gescheiden van hun moeders en de anderen. Dit gaf al zo'n paniek en lawaai dat ik er al verdrietig van werd. De kalven waren nu al doodsbang en ze hadden nog niet eens een idee van wat ze stond te wachten. Ze werden zo lomp behandeld, echt heel zielig. Ze werden een gang in gedreven, en werden daarna één voor één in een soort van kooi 'gedaan' waar de ellende gebeurde. Het was zo zielig en barbaars. De kalven sprongen alle kanten op, over elkaar heen en probeerden door de spijlen te ontsnappen. Het lawaai wat al die koeien (150) bij elkaar maakten was vreselijk. In die kooi werd hun hoofd met geweld vastgezet en de deur achter hen werd meteen dicht gesmeten. Dan werd het kalf 'gelabeld', gevaccineerd, gebrandmerkt en als het een stier was ook gecastreerd. Ze hadden zo'n pijn en ze waren zo ontzettend bang. Ze werden helemaal wild maar konden geen kant op. Ik voelde me super schuldig en ging bij elk kalf zitten praten, stom, ik weet het, en waarschijnlijk hielp het niets, maar dit was voor mijn gevoel beter dan maar gewoon staan kijken. Het brandmerken veroorzaakte volgens mij de meeste pijn. Ik zal die geur ook nooit vergeten. Ik heb twee keer gehuild en dat is voor mijn doen heel 'goed'. Op een gegeven moment braken twee kalven het hek open. Sanne en ik zagen onze kans schoon om te stoppen en gingen er achteraan. Ik had meer dan genoeg gezien, ook al hebben we daar maar een half uur gestaan.
Hoe afschuwelijk het ook was, ik heb er geen spijt van dat ik erbij was. Het is 'goed' om dit een keer mee te maken, want het hoort er echt bij voor heel veel mensen (sorry Marleen!)
Gister zijn we om 6 uur opgestaan om de kudde te drijven naar een andere, frisse wei. Maar eerst moesten we de twee ontsnapte kalven gaan vinden. Ze stonden verstopt ergens onder een paar bomen en we hebben ze naar de kudde en hun moeders gedreven. Toen ze hun moeder weer vonden gaf me dat zo'n goed gevoel. Het was zo bijzonder, ze stonden helemaal bij elkaar te neuzen en je zag gewoon dat ze blij waren. Daarna gingen we dus deze grote kudde drijven. Het was heel leuk om te doen! Het was best een eindje weg en de koeien waren niet zo braaf als de vorige dag.
Rond 1 uur waren we weer thuis en hadden Sanne en ik de rest van de dag vrij! Terri ging gister naar Chinchilla, waar haar man in de mijnen werkt, Scott ging naar Brisbane om vrienden op te zoeken. Dat betekent dus dat wij het rijk
(letterlijk het rijk) voor onszelf hadden. We hebben lekker gechillt en genoten van de rust. Ze had ook nog een briefje met het alarmnummer achtergelaten voor het geval dat.
Het alarmnummer hebben we gelukkig kunnen laten voor wat het was. Terri kwam vanmiddag om kwart voor drie pas thuis. Ik heb lekker tot negen uur uitgeslapen. Daarna hebben we de dieren gedaan. Vanmiddag hebben we heerlijk met onze e-readers in de zon zitten lezen.
Morgen is het zondag en ik ben benieuwd of het voor ons ook echt een zondag wordt. Waarschijnlijk niet haha, omdat we vandaag al een rustdag hebben.
Zoals het er naar uitziet, blijven we hier nog iets minder dan twee weken. Dan rijden we met Terri terug naar Toowoomba naar Peter en Ineke. Daar blijven we nog gezellig een nachtje slapen om de volgende dag te beginnen aan onze roadtrip! Maar eerst gaan we hier nog vanalles beleven!
-
21 April 2012 - 10:41
Mama:
Lieve schat, wat een prachtig maar vooral indrukwekkend verhaal heb je weer geschreven.Ik ben echt trots op je hoe je met de dieren omgegaan bent tijdens het vreselijke labelen en brandmerken.Ik weet hoeveel pijn je dat gedaan moet hebben, aangezien je elke vlieg zelfs nog vrij laat.Super dat je op jouw manier hebt geprobeerd het leed van de dieren te verzachten door tegen ze te praten.Het vreedrijven.......je waant je als een echte cowgirl te paard in down under.Een ervaring die je nooit meer vergeet.Lieverd geniet van de mooie natuur en alles wat je daar met Sanne beleeft, straks begint het studentenleven en ziet het er weer heel anders uit. ENJOY EVERY MOMENT!Ik hou zoveel van je.Liefs mama. -
21 April 2012 - 11:54
Anouk:
Wat een belevenissen allemaal. Het lijkt wel op een verhaal van een cowboy film maar dan met Sjuul en Sanne in de hoofdrol. Je kunt straks in Nederland nog altijd solliciteren bij Joop van den Ende. Wie weet wat voor filmrol hij voor jullie in petto heeft. Hier in Venray valt iets minder te beleven. Op het moment regent het alleen maar en kun je weinig leuks doen. Je wilt graag nieuwe kleren kopen om zo langzaam te kunnen gaan genieten van de lente en de zomer maar die lijkt op deze manier nog ver weg. Jullie hebben last van slangen en wij hebben last van regen....
Ik moest er niet aan denken! Zou volgens mij geen oog meer dicht doen en voortdurend om me heen kijken of ik iets zag bewegen. Yentl gaat volgende week met Bert naar Oostenrijk skiiën. Ze is nu haar koffer al aan het inpakken. Wat ik heb er heel veel zin in....
Ik moet werken, maar dat maakt niks uit want vader en dochter samen is ook wel heel bijzonder.
Nou Sjuul, neem nog veel Australië ervaring in je op.
Heel veel reisplezier en tot een volgende reisverslag.
Heel veel groetjes Anouk -
21 April 2012 - 16:37
Joke:
Hallo Sjuul,
Tjonge jonge, wat een avontuur. Het klink allemaal fantastisch! De plaatjes die erbij horen laat ik in mijn gedachten voorbij gaan. Hopelijk kun je ze daar wel voldoende schieten om thuis te laten zien en voor altijd terug te halen in je herinneringen. En zoals het altijd zal gaan in het leven bestaat werken uit leuke en minder leuke dingen, maar als jij straks je eigen huisje wilt schilderen heb je in ieder geval genoeg geoefend bij een ander! Zo zie je dat je uit alle vervelende dingen ook het positieve kunt halen. Ik wens je nog heeeeel veel plezier en ik kijk uit naar je volgende verslag!
Groetjes,
Joke -
21 April 2012 - 17:06
Papa:
Great story !! Het harde werken maakt wel dat je ook deze kant van het echte Australie ziet! Super stoer om te paard vee te drijven. Ik zou ook weleens een koud biertje willen drinken met uitzicht op zo'n Australische zonondergang...
XXXPap -
22 April 2012 - 11:57
Maria Van Thiel:
Lieve Sjuul . Wat kun je toch mooi schrijven. Fijn om je verslag te lezen. Als je straks weer thuis bent kun jij zo een baan vinden denk ik. Of je kunt gaan klussen, schilderen, dieren verzorgen of misschien wel veeatrs worden, koeien drijven enz, enz. Wat maak je toch veel mee. Soms ook wel gevaarlijk maar dat vind jij natuurlijk niet.
Lieve schat GENIET!!!!!!!
dikke kus van ons. -
22 April 2012 - 15:43
Jeannet Fransen:
Hé Sjuul ik heb net je laatste reisverslag gelezen en ben helemaal jaloers ha ha. Geweldig wat je allemaal doet en meemaakt! Je verslag leest heel makkelijk ik blijf geboeid knap hoor.
Fijne tijd nog verder maar dat zal wel lukken.
Lieve groetjes Jeannet -
22 April 2012 - 23:49
Marleen:
Wooowwwww!!!! Wat een verhaal!!! 2 stoere "MCLEOD"S DAUGHTERS". (australische serie)!!! Geweldige tijd zeg, die jullie beleven daar. Ik hoop dat jullie deze gebeurtenissen en uitzichten voor altijd in jullie hoofd kunnen opslaan. Ik ben nu al heel erg benieuwd naar de foto,s!!! Tja..die behandeling van de kalveren, dat wist ik natuurlijk. Niet alles is romantisch op de boerderie!!! Jammer dat door de jaren heen, t er bij de mensen ook zo insluipt, om t op die manier te doen en niet anders. Maarja, in Nederland gebeurt ook zoveel, wat niet door de beugel kan. Ook dat kalfjes heel snel bij hun moeder worden weggehaald. Heel erg!!! Natuurlijk is t goed en DAPPER dat je er toch bij gebleven bent Sjuul. Verontschuldigen hoeft echt niet hoor. Je hebt t zeker heel erg verzacht door er werkelijk te zijn voor die kalfjes op t moment. Liefde is universeel, voor mens en dier. Dus dat hebben ze zeker gemerkt. Dat is fijn!!! En heftig al dat paardrijden zeg!!! Lijkt me ook reuzespannend. Die slangen vind ik maar brrrrr....!!! T is wel hard werken zeg daar. Nog 2 weken en dan weer wat meer luxe!!!Ook leuke mensen Peter en Ineke!!! Ik ben benieuwd naar jullie verdere avonturen. De "roadtrip'!!!! Eigenlijk zou t hele leven een roadtrip moeten kunnen zijn, hahahaha!!! Maar dat gaat niet lukken als je in studerend, werkend Nederland komt. Dus geniet ervan!!! Heel veel liefs voor jullie beiden en YOU GO GIRLS!!!! Carl en Marleen XXX -
23 April 2012 - 06:13
Gieneke:
Jeetje!! Dat is het echte werk!! Wat ontzettend spannend, het klinkt als een film. Wat een ervaring, daar heb je je leven lang na-plezier van. Jammer dat jullie een maand eerder terug gaan, maar als je heimwee hebt, geeft het feit dat je binnen afzienbare tijd terug "mag" rust en dus kun je meer genieten. Zo te horen lukt dat aardig! Veel liefs,
Gieneke
PS Over dit verslag ben ik heeel tevreden :) -
23 April 2012 - 09:03
Jose:
Jeetje wat een verhaal zeg!
Twee echte cowboy girls zo te horen.LIjkt me allemaal wel erg stoer.Maar goed dat jullie wat kunnen paardrijden, heb je daar wel nodig zo te horen.En heb je die slang nog ontmoet in jullie huisje...IK zou er echt niet meer in durven.Ben echt als de dood voor slangen.Wat maken jullie veel leuke dingen mee.Mocht jullie studie straks niet lukken kunnen jullie altijd nog hier bij van der Kroft solliciteren..als schilder ( ook leuk)
Sjuul en Sanne nog heel veel plezier en we lezen jullie spannende verhalen wel weer he!
Groetjes Jose -
23 April 2012 - 09:15
Charlotte:
Jeetje Sjuul! Wat een ervaringen zeg!! Fantastisch!!
Jij moet onwijs genieten van die dieren daar zeg (mits ze niet 'geholpen' hoeven te worden...)!!
Lief ook, dat ze jullie, naast het werken, ook meenemen voor de leukere dingen/ uitjes. Das niet overal zo, heb ik gehoord.
Maareh, die slang....!! Aaaaaa!! Konden jullie wel slapen??!!
Anyway, geniet lekker verder en maak genoeg foto's he!! :)
Dikke kus! -
25 April 2012 - 20:01
Wim:
Lieve Sjuul,
Zo te lezen een geweldig fijn avontuur en hebben jullie genoten. Dat veedrijven was zeker heel spannend!
Ik hoop dat de vakantie zo door blijft gaan dan is er succes verzekerd.
Liefs Wim -
27 April 2012 - 16:24
Fleurtje:
Lieve grote zus,
Ik ben echt jaloers op jullie dat jullie daar paardrijden! Lijkt me zo super cool! Vandaag was lsd voor de eind exame klassen, ben naar school gebracht! haha. Maar ze gingen met water, meel en eieren gooien!:O Dat ze met water iedereen nat maken, dat hoort er wel een beetje bij! Maar met meel en eieren vind ik wel beetje te vergaan! Er zaten heel wat kinderen onder! En de hele school stonk naar rotte eieren:s Ik ga vanavond naar het lsd feest met simone en de vrienden groep. Eest gaan we nog even bij Jenny zitten. Heb het heel veel zin in! Ik wens je nog een hele fijne laatste week op de farm! Geniet van alle leuke dingen die jullie daar moeten doen! Kijk wel goed uit voor de slangen! Veel plezier van de camper!
xxxxxxxxxxxxx Fleurtje -
28 April 2012 - 10:18
Luite:
Heey Sjuul, ik zit achter de Mac (het moet niet raarder worden) in mijn hotel op Terschelling. Ik had al eerder geprobeerd een reactie te plaatsen met mijn tablet, maar dat was geen succes!
Gisteren en eergisteren was het hier heerlijk weer. Wel veel wind, maar dat weet je ... Vandaag regent het al de hele morgen. Vanaf morgen schijnt het gelukkig weer te verbeteren. Ik heb mijn kite al klaargelegd.
Sjonge, wat een belevenissen " Down under"! Ik kreeg acuut " Rawhide" (voor de ouderen?) visioenen. Paardrijden is aan mij niet besteed, maar dat rondtetteren in een 4WD lijkt me helemaal SUPER!
Als ik hulp nodig heb om mijn toko te schilderen, weet ik je telefoonnummer.
Toen ik je verhaal over die slang las, moest ik onmiddellijk aan spinnen denken. Voor mij zo'n beetje het meest enge wat er op deze planeet rondbanjert. Slangen, enorme vliegende kevers en schorpioenen kwam ik in Libanon ook al tegen. Ik durf het bijna niet te vragen, maar heb je er al ...?
Geweldig dat je zoveel aardige, behulpzame mensen ontmoet! Het is wel duidelijk dat die dus niet alleen in Europa wonen.
Als ik het goed begrijp gaan jullie nog met een camper "on the road". Nou, ik blijf je belevenissen met veel plezier volgen.
Knuffel voor jou en Sanne van Luite. -
01 Mei 2012 - 16:07
Mama:
Lieve schat, ik wens je een goede reis morgen naar Toowoomba.Vandaaruit ga je een nieuw avontuur tegemoet en samen rondtrekken in jullie campertje.Geniet er heel erg van.Tja en over 2 weken sluit Lars zich ook nog bij jullie aan, dat is natuurlijk helemaal te gek voor je.Veel liefs van mamaXX -
03 Mei 2012 - 19:08
Marjolijn:
Hey Sjuul,
Wat onwijs gaaf allemaal. Om jaloers op te worden!! Geniet ervan en we blijven je volgen!
X Anneriek, Marjolijn en Yinthe -
13 Mei 2012 - 21:28
Maayke:
beetje late reactie maar uit een goed hart en we zijn net terug van vakantie. Zo Sjuul, je engels zal nu wel vloeiend zijn, ik heb het idee dat jullie toch wel bijzondere ervaringen opdoen, om nooit meer te vergeten!!Leuk om te lezen, veel plezier de laatste weken en geniet van elk moment!! liefs en tot ziens maayke -
17 Mei 2012 - 12:35
Gieneke:
Hoi Sjuul!
Hoe is het nu?? Ben je nog zo Aussie bezig? Druk? Het is al weer een tijdje geleden dat je je verslag hebt bijgewerkt, dus ik denk van wel. Geniet nog maar even, want voor je het weet is het voorbij en zit je alweer met je .... in Spanje!
Liefs, Gieneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
